Eerste ‘zwarte’ voetballer in Nederland speelde bij Willem II
3 oktober 2017
Amarant brengt leven in de drukkerij
15 oktober 2017
Theo en Leny van den Bergh behoren tot de eerste bewoners van de gloednieuwe wijk Rosmolen. Maar ondanks hun gevorderde leeftijd (76 en 74), zal het waarschijnlijk niet hun laatste woning zijn. Theo en Leny houden van avontuur. Zo verhuisden ze tijdens hun 57-jarig huwelijk maar liefst 22 keer.
‘Dit voegwerk is niet al te best’, zeg Theo terwijl hij naar de rode bakstenen voorgevel van zijn huis wijst. Hij kan het weten want de geboren Bosschenaar werkte jaren in de bouw. Daarnaast was hij zeeman, antiquair en caféhouder. In zijn vrije tijd toverde hij krotten van huizen om tot prachtige, soms monumentale woonhuizen en boerderijen. Leny, eveneens afkomstig uit Den Bosch, zorgde voor de kinderen, deed de boekhouding of dreef tussendoor een frietzaak. Maar uiteindelijk deden ze het allemaal samen.
‘Dat handelen zat er altijd al in’, vertelt Leny. ‘Toen ik ooit een antiek koperen blaasinstrument had gekocht, verkocht Theo het diezelfde dag alweer met winst. Ik was natuurlijk kwaad, maar zag er ook de lol van in. Wel moest hij beloven om van de winst iets moois voor mij te kopen.’
Eén toilet voor 6 gezinnen
Ons eerste huis was een onbewoonbaar verklaarde woning in Den Bosch’, zegt Leny. ‘Ik was zwanger en we waren blij met alles wat we konden krijgen.’ Gelukkig kon Theo de meest noodzakelijke voorzieningen zelf aanleggen. Tot in detail vertelt hij hoe hij dat fixte. Over één toilet waar zes gezinnen gebruik van moesten maken. En over de manier waarop ze de vele ratten vingen. Leny giert het regelmatig uit als ze het weer voor zich ziet.
Hun volgende ‘huis’ was een kampeertent waarin ze op stro sliepen en hierna volgden nog tal van uiteenlopende woningen. Het stel kocht een pand, Theo knapte het op en ze vertrokken weer. ‘Theo had geen rust’ legt Leny uit. Zo trokken ze van Brabant en Zeeland via Limburg naar Groningen. ‘Daar woonden we helemaal aan het eind van Nederland, je liep er zo de Noordzee in’, grijnst Theo. ‘We hebben overal gewoond, behalve in een kasteel, lacht Leny.
Neem het leven zoals het komt
‘Wij hebben het leven altijd genomen zoals het kwam’, vertelt Theo. Als we een plan hadden, dan begonnen we eraan. Lukte het niet, ook goed. Dat is nooit een probleem geweest, het is maar hoe je ermee om gaat.’ Deze instelling is tekenend voor Theo en Leny. Want ondanks lichamelijke mankementen zijn ze nog strijdbaar. Theo: ‘Als het zou moeten, kocht ik zo weer een oud huisje op.’
