Brouwerijhistorie Tilburg

Een van de uitwassen van de bierrevolutie in de jaren tachtig was de opkomst van hobbybrouwers. Zij die thuis met enkele potten en pannen aan de slag gingen. Sommigen gaan een stapje verder zoals de vrienden Olav Donders en Marcel van Brunschot.

In een vorige bijdrage had ik het over de bierrevolutie van de jaren tachtig. Tilburg was daarbij een van de koplopers en in mijn beleving was slechts één persoon daar verantwoordelijk voor: Tejo Kromhout.

In de jaren tachtig maakte Nederland een ware bierrevolutie door. Na vijftig jaar lang overladen te zijn met pils, pils en nog eens pils, leerden we nieuwe bieren kennen. Achteraf bezien waan ik me een onderdeel van die revolutie. Yes!

“Zo, jij bent dus met die Tilburgse bierbrouwerijen bezig? Wat is nou eigenlijk de oudste nog bestaande brouwerij van Tilburg?” Euh … brouwerij Koningshoeven natuurlijk, zeg ik dan. “Nee, die bedoelen we niet. Van Tilburg zelf.”

De IJzertijdboerderij in Dongen is een kleinschalig openluchtmuseum gerund door vrijwilligers van de plaatselijke heemkundekring. Daar hoopte ik meer te weten te komen over het bierbrouwen in de prehistorie.

Bij bier hoort een vette schuimkaag, toch? Bier zonder schuim dinken, dat doen ze maar in Engeland. Verschraald bier, daar houden wij gewoon niet van.

De hond heet Borrel maar verder draait het leven van René en Yvette Stenvert-Schröder toch vooral om bier. Echte Tilburgse bieren. Maar wat maakt bier dan ‘echt Tilburgs’?

De dag dat bierbrouwer Bartel Mombers begraven werd moet een bijzondere zijn geweest. Er werden die dag maar liefst vier mensen begraven en bovendien waren zij de eersten die op het zojuist gereedgekomen kerkhof aan de Bredaseweg hun laatste rustplaats kregen. ‘Dat was nog eens een kerkhof inwijden’, repte de stad.

‘Als je de brouwnijverheid van de gemeente Tilburg onderzoekt, dan zul je ook Berkel-Enschot, Udenhout en Biezenmortel moeten meenemen,’ adviseerde iemand mij. Ja, zeg daar maar eens nee tegen.

“Een lekker biertje brouwen kan iedereen. Maar constant dezelfde kwaliteit bier leveren, dat is toch echt het ambacht van de brouwer,” aldus een Tilburgse bierbrouwer van de huidige generatie.

Zo, mijn manuscript over de geschiedenis van de Tilburgse brouwnijverheid is klaar. Nu alleen nog maar wat afbeeldingen erbij, vormgeving en naar de drukker. Mooi niet dus. Mijn schrijfwerk bleek nogal te rammelen. Wat!?

De vorige bijdrage in deze rubriek ging over de eerste bierrevolutie. Tja, dan moet er ook een tweede zijn, nietwaar?

In de afgelopen duizenden jaren is het proces van bierbrouwen nauwelijks veranderd. Toch kent de biergeschiedenis wereldwijd twee belangrijke revoluties.

Bier, dat is genieten. Drinken met mate(n) zou daarbij de lijfspreuk moeten zijn, maar we weten allemaal dat de verleiding groot is.

Welke bierliefhebber kent hem niet: Hertog Jan. De man die zittend op een stapel biertonnen zijn strijders toeriep dat zij ‘… zouden drinken zoals hun dappere voorouders …’

Hoe bierbrouwerij De Posthoorn voortleeft.

Onder mysterieuze omstandigheden ...

Het dualisme van de monogame zwaan.

Bier maakt plaats voor koffie en thee.

De drinkhoorn: feit of fabel?

Bier uit de kogelpot.

Pionieren in de garage.

Waarom Gerart de Jongh niet overal welkom was bij de Tilburgse bierbrouwers.

Een eeuwenoude herberg met brouwerij in de Heuvelstraat als vredespaleis.

Het verhaal van bierbrouwers Johan en Henri de Kanter. Of: hoe de Ton een Tulp werd.