Amarant brengt leven in de drukkerij

Rosmolen is geen eindstation
7 oktober 2017
Minibieb: burenhulp met een glimlach
20 oktober 2017
Rosmolen is geen eindstation
7 oktober 2017
Minibieb: burenhulp met een glimlach
20 oktober 2017

Een win-win situatie op alle fronten. Zo omschrijft Harrie van de Hoof zijn samenwerking met Amarant. Harrie is eigenaar van drukkerij ‘Kleurrijk OKZ’ in de Goirkestraat. Zijn medewerkers hebben allemaal een verstandelijke of lichamelijke beperking. Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen? ‘Jawel, maar ook gewoon een efficiënte bedrijfsvoering’, aldus Harrie.

Fietskoerier
Mirjam Wilbrink is er al vanaf het begin bij en heeft het ‘hartstikke naar haar zin’. Zij ontvangt klanten, helpt mee bij het printwerk, zet koffie of bezorgt als ‘fietskoerier’ drukwerk bij de klanten. Vooral dat laatste vindt ze leuk, inpakwerkzaamheden vindt ze minder. ‘Maar dat moet ook gebeuren’, zegt ze. Voor Mirjam is dit haar leukste project tot nu toe: ‘Hier kan ik mezelf zijn en voel ik me toch nuttig. Harrie en mijn persoonlijk begeleider voelen precies aan of het goed met me gaat of even wat minder.’

Marco Jansen is een van die begeleiders. ‘Voorop staat dat onze cliënten zich nuttig voelen’, legt hij uit. ‘Arbeidsmatige dagbesteding noemen wij dat. Wij doen daarom geen concessies aan de kwaliteit, hooguit aan de hoeveelheid. Verder zit er achter elke klus een opdrachtgever. En de klant moet uiteindelijk tevreden zijn.’

Harrie ervaart de samenwerking als een verrijking voor hemzelf. ‘Het zijn hele enthousiaste mensen die leven in de drukkerij brengen. En ze wijzen me op zaken die ik zelf over het hoofd zie’, lacht hij. Het werk vraagt uiteraard enige aanpassing: ‘We knippen een grote klus op in kleine stukjes om het behapbaar te maken. Maar het eindresultaat moet gewoon goed zijn.’

Zo normaal waar mogelijk, bijzonder waar nodig
Harrie startte ‘Kleurrijk OKZ’ ooit vanuit het collectief ‘RK Veulpoepers BV’. In 2012 zocht hij als éénpitter de samenwerking met Amarant.  ‘Dat was nieuw en Amarant wilde natuurlijk zeker weten dat hun cliënten hierbij gebaat waren. Dus duurde het nog wel een jaar voordat we konden starten.’ Volgens Marco is de samenwerking een schot in de roos: ‘Het is goed dat onze mensen in de ‘normale mensenwereld’ werk vinden. Onze slogan is dan ook: ‘Zo normaal waar mogelijk, bijzonder waar nodig’. Bovendien is het traject ook voor ons als begeleiding zeer leerzaam. Harrie houdt ons namelijk regelmatig een spiegel voor. ‘Doen jullie dat zo? Dat doe je thuis toch ook niet?’ zegt hij dan.’