Het Tilburgse brouwlandschap

Twee (of is het alweer drie?) jaar geleden startte ik mijn onderzoek naar de geschiedenis van de Tilburgse bierbrouwerijen. Een van de vragen die ik mij toen stelde was: hoe staat de Tilburgse brouwnijverheid er tegenwoordig voor? Langzaam begint dat beeld zich te vormen.

En dat komt op een goed moment, want de afronding van mijn boek begint akelig dichtbij te komen. Tijd voor een epiloog dus waarin ik alles nog eens op een rijtje zet. Vandaag pik ik er één aspect uit: Tilburgse bierbrouwers anno 2023.

Officieel zijn het er nu dertien. Vier ervan brouwen in eigen ketels, negen zijn huurbrouwer en gebruiken de ketels van andere brouwers of laten het bier door een andere brouwer produceren. In 2000 telde Tilburg slechts twee brouwerijen, daarna vestigden zich officieel eenentwintig nieuwe brouwerijen in de gemeente. Daarvan zijn er alweer acht gestopt, waarvan twee nog dit jaar. Het Tilburgse bierlandschap zou je dynamisch kunnen noemen. Maar het is soms ook een kwestie van overleven.

Die ‘survivors’ hebben over het algemeen een goed concept. Een combinatie met horeca bijvoorbeeld of heel simpel: ze brouwen parttime, naast een baan of zelfstandig ondernemerschap. Van degenen die gestopt zijn was de meest gehoorde oorzaak: het is toch wel erg veel werk en het geeft een hoop gedoe om het er zomaar even bij te doen. Voor parttime werkende huurbrouwers is stoppen niet zo’n groot probleem: de investeringen zijn beperkt gebleven. Voor die ene fulltime huurbrouwer die daadwerkelijk failliet ging, waren de druiven des te zuurder.

Elke brouwerij weet zich op een of andere manier te onderscheiden door middel van een eigen concept of verhaal. Variërend van brewpub, herberg-met-brouwerij of authentieke stadsbrouwerij tot extreme bieren, het gebruik van lokale ingrediënten of het brouwen van slechts één soort, supergoed bier. En hopelijk houdt dat gegeven de Tilburgse bierwereld springlevend!